Conjugación del verbo rire
- Rira bien qui rira le dernier.
- El que ríe último, ríe mejor.
Infinitivo | rire |
Participio presente | riant |
Participio pasado | ri |
Modo indicativo
Presente
je | ris |
tu | ris |
il, elle, on | rit |
nous | rions |
vous | riez |
ils, elles | rient |
Pretérito imperfecto
je | riais |
tu | riais |
il, elle, on | riait |
nous | riions |
vous | riiez |
ils, elles | riaient |
Pretérito perfecto simple
je | ris |
tu | ris |
il, elle, on | rit |
nous | rîmes |
vous | rîtes |
ils, elles | rirent |
Futuro
je | rirai |
tu | riras |
il, elle, on | rira |
nous | rirons |
vous | rirez |
ils, elles | riront |
Modo subjuntivo
Presente
que je | rie |
que tu | ries |
qu'il | rie |
que nous | riions |
que vous | riiez |
qu'ils | rient |
Pretérito imperfecto
que je | risse |
que tu | risses |
qu'il | rît |
que nous | rissions |
que vous | rissiez |
qu'ils | rissent |
Modo condicional
je | rirais |
tu | rirais |
il, elle, on | rirait |
nous | ririons |
vous | ririez |
ils, elles | riraient |
Modo imperativo
(tu) | ris |
(nous) | rions |
(vous) | riez |